گناه شناسی

محدثه قاسمی1

مقدمه

دو باغ را در نظر بگیرید که از از نظر نوع آب و هوا و درختان یکسانند. باغبان یکی از آن ها به آفات و آسیب هایی که باغ را تهدید می کند توجه دار، قهرا آن باغ از طراوت و شادابی و میوه و گل و شکوفه برخوردار است، ولی باغبان دیگر به آفات و آسیب هاتوجه ندارد و یا بی خبر است، در نتیجه باغی پژمرده و میوه هایی کرم خورده خواهد داشت.

انسان نیز چنین است اگر به آفات روحی و جسمی خود توجه نکند، عنصری وازده و خطرناک خواهد شد ولی اگر با توجه و دقت مراقب خود باشد، فردی وارسته و شایسته خواهد گردید.

آفات و آسیب ها در مورد انسان همان عیوب و گناهی است که تمام انبیا و کتاب های آسمانی بشر را از آلودگی به آن، برحذر داشته اند و با هشدار و تاکیدات خود انسان ها را به پاکی و اجتناب از گناه دعوت می نماید.

امیر المومنین در سخنی می فرمایند:

«آفه النفس الوله بالدنیا؛ آفت روح و پاک انسان، حرص و دلبستگی به دنیا است» غرر الحکم، ج 1، ص 305

 ………………………………………………………

1.مدرسه علمیه امام جعفر صادق(ع) شاهرود

رابطه­ ی متقابل فقر و گناه از دیدگاه آیات و روایات

فاطمه نصرتی

چکیده

فقرا و مساکین هستند که از نظر مال و معیشت در مضیقه و تنگدستی قرار دارند. در اصطلاح فقه فقیر به کسی می­گویند که توان تأمین مخارج زندگی خود را ندارد. فَقُرَ ـ فَقارهً ـ چندان تنگدست شد که گویی کمرش زیر بار مایحتاج زندگی شکسته شده است.

مساکین یا بیچارگان کسانی هستند که از فقرا نادارترند و در واقع هیچ­گونه مالی ندارند. در تعریف فقرا و مساکین آورده­اند که: فقیر کسی است که او را قدرت و توانایی تأمین معاش خود و خانواده­اش نباشد و مسکین از فقیر وضعیت بدتری داردکه از شدت فقر مسکن گزیده و خانه­نشین شده است. فقرا و مساکین در زمره­ی کسانی هستند که مستحق دریافت زکاتند.

فقر تنها شامل فقر مادی و مالی نمی­شود و شامل فقر اخلاقی و مذهبی نیز می­شود که نوع دوم بسیار ناپسندتر از نوع اول است.