گستره اعتدال از منظر امام علی(ع) درنهج البلاغه

ملیحه شفیع زاده[1]

چکیده

در تعالیم قرآن و احادیث از دین اسلام و مسلمان، به عنوان دین اعتدال و امت وسط نام برده شده است که این امر اهمیت اعتدال و میانه روی را در تمامی امور جامعه اسلامی را متذکر می شود ، امری که بسیار مورد غفلت قرار گرفته است.

اعتدال و میانه روی، همان گونه که از نامش پیداست، به معنای پیمودن و گزینش راه میانه و وسط و عدم تمایل به دو طرف افراط و تفریط می باشد . اصل اعتدال، که در قرآن کریم به آن عنایت فراوانی شده است، در زندگی پر برکت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و ائمه هدی ( علیهم السلام) و در کلیه اعمال و رفتارشان به روشنی دیده می شود . آنان هرگز در هیچ امری از اعتدال و میانه روی خارج نشدند . سیره رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و ائمه معصومین در همه وجوه، سیره ای معتدل بود .

در این نوشتار به  میانه روی و اعتدال از منظر روایات و سخنان امام علی(ع) مورد بحث و بررسی قرار گرفته است تا در ضمن بیان لغوی و اصطلاحی و مفهوم آن، به استناد آیات کریمه قرآن و سخنان گرانبهای امام علی(علیه السلام)، اهمیت و ارزش آن و نقش آن در زندگی فردی و اجتماعی و سیرتکاملی انسان در نیل به شخصیت مطلوب ایمانی مورد بررسی و کنکاش قرار گرفته است تا نقش اعتدال گرایی در رسیدن به کمالات انسانی و شکوفایی تمودن و تداوم نعمت ها تبیین شود.

کلیدواژه: اعتدال، میانه روی، تفریط، افراط

 ……………………………………………………………..

 [1] - طلبه مقطع سطح دو، حوزه علمیه امام صادق(ع) شهرستان شاهرود،تاریخ پذیرش مقاله1397

ادامه »