عنوان : معیارهای تمییز حق و باطل

پژوهشگر:طیبه سادات احمدی

چکیده

از دیدگاه قرآن ، انسان موجودی حق طلب است و گرایش به حق دارد ، کمال گرایی و نقص گریزی در او فطری و طبیعی است . از آنجایی که کمال تنها در حق یافت می شود و باطل چیزی جز نقص نیست ، او به حق گرایش داشته و از باطل گریزان است . از آرزوهای دیرینش بر چیدن بساط ظلم و بیدادگری از جامعه و حکم  فرمایی صلح و آرامش و عدالت در سراسر جهان بوده است؛ این آرزوی مقدس و آرمان بلند ، هماهنگ با سرشت و همسو با فطرت او است به همین دلیل هرگاه برای گروهی از ملت ها زمینه ی قیام یا اصلاح فراهم می شد به مبارزه با حکومت ظلم و جور می پرداخت و حق را یاری می نمود. با توجه به این که ماهیت و ساختار فطریش جویای حق و پیرو حقیقت است باید راه درست را برگزیند و همیشه با حقیقت همراه و همدم باشد و بنابر مسئولیت و هدفی که از خلقت برایش تعریف شده ، باید در درون و برون نفس خویش و با تمسک به حق و مصادیق تعریف شده ی آن با باطل در پیکار و نبرد باشد . گام اول این پیکار ، شناخت معیار حق است . وقتی حق شناخته شد ، باطل نیز خود به خود شناخته می شود . مهمترین ابزارهای این شناخت ، فطرت و وجدان سالم انسانی و فکر و خرد است و مهمترین موانع آن، تبعیت از ظن به جای علم ، تبعیت از هوی ، تکبر ، قساوت قلب ، شخصیت زدگی و… می باشد.

حق نشانه هایی دارد که عبارتند از : مطابقت داشتن با فطرت و خرد و منطق ، ایمان -افزایی ، هم سویی با کلام الله و…

کلید واژه ها

حق ، باطل ، معیار، مصداق ، تمییز، حق جویی، شناخت