مثبت اندیشی و اثرات آن در زندگی ازدیدگاه آیات و روایات

نگارنده: طیبه علی بیگی

چکیده

زندگی انسان ها بازتاب افکار آن هاست. فکر عنصری زنده و خلاق بوده و انسان ها همواره با نوع تفکر خود و نگرشی که به جهان دارند، از یکدیگر متمایز می شوند. در رابطه با اندیشه انسان، دو جنبه ی تفکر مثبت و منفی مطرح است. مثبت اندیشی نحوه تفکر خوشبینانه و امیدوارانه به زندگی است که در آن انسان به جنبه های خوشایند و روشن زندگی خود توجه کافی می کند. در حقیقت این نوع تفکر فرد را قادر می سازد نسبت به رفتارها ، نگرش ها، احسان ها ، علایق و استعدادهای خود و دیگران برداشت و تلقی مناسبی داشته باشد و با حفظ آرامش و خونسردی بهترین و عاقلانه ترین تصمیم را بگیرد.

اما اگر انسان و اندیشه هایش منفی باشد، یا او را برای همیشه متوقف کرده و یا به انحراف برده و در مسیری خارج از مسیر واقعی خلقت می کشاند. در واقع افکار منفی، افکاری بازدارنده و مخرب هستند که وقتی به ذهن راه یابند، تعمیم یافته و به سرعت تمام ذهن را اشغال می کنند. مطالعات انجام گرفته نشان می دهد که افراد مثبت اندیش در مقایسه با افراد منفی باف ، عمر طولانی تر و سلامتی بیشتری دارند. و از نظر شغلی به موفقیت های بیشتری دست می یابند همینطور زندگی خانوادگی آن ها از استحکام بیشتری برخوردار بوده و  در مقابله با رویدادهای تنش زای خانواده با برنامه ریزی و خویشتن مداری مقابله می کنند.

در منابع اسلامی از مهم ترین فضایلی که در رشد و تکامل انسان ها و نیزدر وحدت و تکامل مادی و معنوی جامعه نقش به سزایی دارد، مثبت اندیشی و خوش بینی است. آیات قرآن و سخنان اهل بیت علیهم السلام نیز این نوع نگرش را تایید کرده، راهکارهایی را در جهت رسیدن به آن ارائه می دهند. ترتیب اثر ندادن به سوء ظن و بدبینی ، پرهیز از پیش داوری و قضاوت عجولانه، نیک انگاری، محبت و همبستگی، صله رحم، توکل، توجه به حضور خداوند، امید به خدا و آینده و توجه به جنبه های مثبت زندگی و تفسیر عقلانی و منطقی رویدادها و وقایع و انتظار مثبت از آینده و تمرین و تکرار، از مهم ترین این راهکارها در جهت زدودن افکار منفی و رسیدن به نتیجه مطلوب مطرح شده است.

کلیدواژه: مثبت، مثبت اندیشی،حسن ظن،سوءظن،بدبینی،شادی