شرایط و آثار تلاوت قرآن از منظر قرآن و سنت

لیلا جهانی

چکیده

قرآن اولین و مهم­ترین و پربارترین نعمت الهی است زیرا انسان، تنها در سایه تعلیم خداوند و به دریافت و تلقی قرآن به کمال نهایی خویش می­رسد و تا قرآن نباشد، کسی به مقام انسانیت راه نمی­یابد.

برترین نعمت خدا یعنی قرآن کریم « احسن الحدیث » نیز هست، بهترینِ سخن و زیباترین کلامی است که خدای سبحان نازل فرموده، چه از نظر الفاظ و عبارات و چه از نظر محتوایی.

همه روایاتی که به نحوی قرآن را بها و قلب­ها، چشمه علم برای علماء مایه حیات و زندگی واقعی قلوب اهل بصیرت می­باشد. در واقع به تدبر در قرآن کریم سفارش می­کنند؛ چرا که عالمان واقعی و اندیشمندان ربّانی هنگام برخورد با ایات الهی به تدبر و تفکر پرداخته، راه­های هدایت و سعادت را جستجو می­کنند. هر که با قرآن انس پیدا کند می­تواند آیات آن را راهنمای خود قرار دهد و علاقه و محبت باید نسبت به آیات قرآن کریم شناخت پیدا کرده در آن تدبر کند. محتوایش را دریابد و سپس با عشق، با آن ارتباط فکری و عملی برقرار نماید. با تدبر در قرآن موجب گرایش خوبی­ها و کسب آگاهی و حق­شناسی و اطلاع پیدا کردن بر حکمت­ها و شناخت خداوند می­شود که ائمه (علیهم السلام) نیز به آن تأکید می­کنند که ثواب تدبر در قرآن از ثواب نمازهای مستحبی بالاتر است. و تفکر در آن نعمتی است که پروردگار به انسان­ها ارزانی داشته است. قرآن با تفکر کردن در آن انسان­ها را به رهایی از ظلمت و تاریکی نفس دعوت کرده است. پس قرآن کتاب آسمانی است که ارزش بسیاری دارد و هدایتگر انسان­ها در همه زمان­هاست، که تلاوت این کتاب آسمانی در روح و جسم آدمی تأثیر دارد، که شفای هر مریضی می­باشد.

کلید واژه: قرآن، تلاوت، تدبر، تدبیر