《 یتیمان در اولویّت》

?امام علی (علیه‌السلام) نسبت به خانواده‌هایی که سرپرست نداشتند و بچه‌هایی که طعم پدر را نچشیده بودند، حسّاسیّت بیشتری داشتند و آنان را در اولویّت قرار می‌دادند. مخصوصاً آن دسته از خانواده‌هایی که بر اثر جنگ مرد و پدر خود را از دست داده بودند و حقّ بزرگی بر گردن حکومت و جامعه داشته‌اند.[1]

برای امام علی (علیه‌السلام) توجه به یتیمان به قدری پراهمیت است که ایشان در وصیت خویش سفارش به یتیمان می‌نمایند. اینکه نکند روزی گرسنه باشند و به خاطر بی توجّهی مسئولین و مردم آنان از بین بروند.[2]

[1] بحارالانوار، ج41، ص123.
[2] تحف العقول، ترجمه حسن زاده، ص 333.?

سیره_علوی
محقق_خانم_طیبه_عرب_احمدی