جمع آوری این مطلب به همت سرکارخانم مریم مهری طلبه سطح دو ، انجام گرفته است :

فلسفه این که چرا در موقع دعا دست به جانب آسمان بلند می کنیم و حال آنکه خدای متعال می فرماید:

 {وَلِلهِ المَشرِقُ وَالمَغرِبُ فَاَینَما تُوَلّوا فَثَمَّ وَجهُ اللهِ1}

برای خداست مشرق ومغرب پس هرکجا بنگرید همانجا جلوه خداست.

جواب این است که عبدلله بن سبا از امیرالمومنین (ع)سوال نمود: یا امیرالمومنین مگر خدای متعال درهمه مکانها نیست؟

حضرت فرمود : چرا ؟

پرسید پس چرا موقع دعا دست به جانب آسمان برمی داریم؟

حضرت فرمود: آیا این آیه را نخوانده ای که می فرماید: {وَفِی السَّماءِ رِزقُکُم وَما تُوعَدونَ2}

یعنی رزق شما در آسمان است و آنچه که خدا به شما وعده داده در آسمان است .

امام صادق (ع) فرمود: خداوند متعال امر فرموده به دوستان و بندگانش که دستها را به سوی عرش دراز کنند چون عرش الهی معدن رزق است.

پیغمبراکرم (صلی الله علیه و آله و السلم) نیز فرمودند: {وَارفَعُوااَیدِیَکُم بِالدُّعاءِ3} : بالا ببرید دستانتان را برای دعا.

دیگر اینکه ملائکه ای که مقدرات انسان وهمه عالم را تعیین می کنند درآسمان ها هستند .

1.سوره بقره آیه 115

2.سوره ذاریات آیه 22

3.بحارالنوار ج93.ص309

منبع : درمان معنوی ،  امیرملک محمودی ، ص 101